Bedankt ….dat jullie je ogen niet sluiten !!
Het is donderdagavond en mijn telefoon gaat …ik neem de telefoon aan. Aan de andere kant van de lijn wordt de vraag gesteld of ik iets met scheiding doe. Ik beantwoord dat ik inderdaad het Zandkastelenprogramma ® aanbied voor kinderen in scheiding en vraag of ik haar ergens mee kan helpen. Ze geeft direct aan dat het niet om haar persoonlijk gaat, maar om haar dochter en ze wil graag advies vragen. Zonder een vervolgvraag begint ze haar verhaal. Ze vertelt over de dingen die ze ziet, hoort en in haar hart voelt als oma en moeder, het verdriet, de pijn en de onmacht van haar dochter, van de ex-partner en van haar kleinkinderen. De scheiding verloopt stroef en de strijd tussen de ouders neemt toe. Tijdens haar verhaal verontschuldigt ze zich meerdere malen voor haar emoties. Ze geeft aan dat ze niet meer weet wat ze moet doen. Ze maakt zich zorgen om haar dochter, maar eveneens om haar kleinkinderen die niet gespaard worden van alle onenigheid. De kleinkinderen praten niet over de scheiding en oma vraagt zich af of dit wel goed is. Ik geef aan dat het helemaal terecht is dat ze hierover zorgen maakt en zichzelf vragen stelt over het welbevinden van eenieder. Ik benoem dat een uitspraak zoals : “Mijn kind pakt de scheiding heel goed op, hij laat geen verdriet zien, is sterk en is heel lief en zet voor mij vaak een kopje thee als ik verdrietig ben”, veel vraagtekens kan oproepen of het kind daadwerkelijk de scheiding aan het verwerken is en er ook voldoende ruimte is voor het eigen rouwproces. Er zijn echter ook voldoende ouders die in een scheidingsproces wel goed zicht hebben op dit proces en hun kind op de juiste manier ondersteuning kunnen bieden. Laat hen een voorbeeld zijn voor anderen! In deze situatie geeft de mevrouw aan de lijn aan dat ze niet weet of haar dochter en de ex-partner voldoende zicht hebben op hun kinderen en hoe het echt met hen gaat. Ze zou zo graag de kleinkinderen beschermen tegen alles, maar ze weet niet hoe.
Nu is het oma die zich zorgen maakt, maar het kunnen ook buren of vrienden zijn die graag willen helpen en bijstaan daar waar mogelijk. Vaak helpen we elkaar als volwassenen, maar wat is “helpen”? Zien we de betekenis van helpen als het enkel aanhoren van de ander en meepraten of durven we ook voorzichtig een spiegel voor te houden kijkend naar het welbevinden van de volwassenen en dat van de kinderen? We weten allemaal dat we van negatieve energie niet “groeien of stralen”, maar wie wijst ons hierop ? Wie durft deze spiegel af en toe voor te houden en zonder veroordeling de ander te laten zien wat de effecten zijn van zijn/haar gedrag op de omgeving, maar ook op de kinderen ? Wie durft te zeggen wat hij/zij ziet gebeuren? “Ik kan me voorstellen dat je heel boos bent op je ex-partner, maar de boosheid en irritatie staat een oplossing in de weg die van belang is voor een goede omgang met jullie kinderen. De kinderen hebben jullie allebei nodig en iedere ruzie waar zij getuigen van zijn zal een kras op hun hart achterlaten”. Wie durft vragen te stellen, zoals: Waar vind je dat je JEZELF nog in kunt verbeteren als het gaat om de communicatie met je ex? Wie of wat kan JOU daarbij helpen?
Opa’s, oma’s, familie, vrienden, buren,…..voor iedereen die nauw betrokken is bij een scheiding … De kinderen en de ouders zullen jullie zo dankbaar zijn dat jullie je ogen niet zullen sluiten, maar ondersteuning inschakelen daar waar nodig ! Jullie zijn de mensen die de eerste signalen van een beginnende vechtscheiding kunnen opvangen en ouders kunnen wijzen op de mogelijkheden als het gaat om het vinden van passende, professionele ondersteuning voor zowel de ouders als voor de kinderen.
Bedankt ….dat jullie je ogen niet sluiten !!
Natasja Pullens
Last modified: 22 april 2018
